domingo, 16 de noviembre de 2014

Piropos para alguien que siempre está ahí

A Mallorca, durant la guerra civil

Verdegen encara aquells camps
i duren aquelles arbredes
i damunt del mateix atzur
es retallen les meves muntanyes.
Allí les pedres invoquen sempre
la pluja difícil, la pluja blava
que ve de tu, cadena clara,
serra, plaer, claror meva!
Sóc avar de la llum que em resta dins els ulls
i que em fa tremolar quan et recordo!
Ara els jardins hi són com músiques
i em torben, em fatiguen com en un tedi lent.
El cor de la tardor ja s’hi marceix,
concertat amb fumeres delicades.
I les herbes es cremen a turons
de cacera, entre somnis de setembre
i boires entintades de capvespres.

Tota la meva vida es lliga a tu,
com en la nit les flames a la fosca.


Bartomeu Rosselló-Pòrcel







Un sábado. Es de madrugada en Plaza Cataluña. Caras conocidas y desconocidos con caras conocidas.
La música, el ruido, me pitan los oídos, me hablan de ti, me dicen cómo es que puedes estar sin él, me cuentan que te conocen y, cuando en una boca que no es la mía suena tu nombre, tú eres otro desconocido cuyo rostro me resulta familiar.
Me hacen pensar. Para mí también eres mi lugar favorito, más fuerte por dentro que por fuera, auténtico aunque cambies y conozcas nuevos labios y más que labios sonrisas;
no son celos, los labios no me preocupan, solo lo que tú crees de ti y, lo que te hagan creer, no te lo creas.
Tantos días buscando, para qué si lo perdí, o ansiando la novedad no sé por qué extraño motivo. La esperanza también cambia. A ti no hace falta re-conocerte ni llorar esperando una llamada, hola
qué haces sin mí sin mi disculpa sin mis labios que no hacen que creas en ti.
Tú no vuelves, no podrías marchar ni aparecer.
Quien te ha conocido envidia los ratos que compartimos.

No te conozco demasiado pero es como si lo hiciera desde siempre.

No sé por qué, ayer por la noche pensé en ti. Yo no quise, pero fueron unos ojos que te habían conocido. Y brillaban y era de noche, además no veo muy bien. 
Algo bonito. Me gusta hacer sonreír, dime, algo bonito. 
Que quiero vivir contigo, que hablo de ti para ser feliz, que pienso en blanco cuando pienso en ti.

















No hay comentarios:

Publicar un comentario